Wandelen in Charkov
Door: bettydijkstra
12 Juni 2012 | Oekraïne, Charkov
Wandeling in Charkov
Vandaag zijn we om half elf vertrokken voor een wandeling door Charkov. Nou ja, Theo wandelt en ik zit. Dit wordt een beetje een dagboek van een invalide, want het lopen door Charkov was een drama. Je zag ook heel weinig moeders met kinderwagens, want het is hier niet te doen. Dan verbaast het ons dat werkelijk alle winkels, restaurants, enz. een ingang met minstens 3 treden hebben. Waarom mag Joost weten. Ziet er zeker chic uit.
We liepen naar de rivier en dat was flink bergaf. Af en toe moest de handrem van de rolstoel aangetrokken worden. We liepen ook vaak over de weg omdat het trottoir te slecht of teveel drempels had.
Wij vinden Charkov een echte Russische stad, we zitten ook maar 50 km van de Russische grens. Zij oogt lang niet zo vriendelijk als Poltava. Ook ziet het er hier veel armoediger uit. Oude aftandse trams, gaten in de weg en oude vervallen huizen. We hadden natuurlijk moeite om een toegankelijk restaurant te vinden. We vonden iets wat er heel leuk en aantrekkelijk uitzag. Lekker buiten eten onder de parasols. Maar o, weer geen Engelse menukaart, die waren er in Poltava altijd. En ze kennen geen 3 woorden Engels. Dan wordt het heel moeizaam om te weten welk menu je wilt hebben. We doen het maar met oerwoudgeluiden: Boe, boe, Knor, knor, en bij een kip met de armen wapperen. Dit restaurant had een kaartje op de tafel staan met diverse menu’s, maar zonder prijzen en Theo vroeg de ober om die menu’s op de kaart met prijzen aan te wijzen. Nou dat kon hij niet eens. Tussendoor kwebbelde er nog een Italiaanse mama, die ook niks wist, maar die we met ons Portugees een beetje konden verstaan. Maar ze hadden wel een fles wijn , waar de kurk nog op zat.
Ze spreken hier geen van allen Engels. Gek, dit is een speelstad en Poltava niet, waar men veel meer Engels sprak. Het Cyrillisch schrift helpt natuurlijk ook niet mee om dingen te begrijpen. Dus niet alleen gaat het met mijn been moeizaam, ook de communicatie hier is een probleem. Tijdens onze wandeling hebben we goed opgelet waar restaurantjes en cafeetjes waren die toegankelijk zijn en een Engelse kaart hebben.
Eén zo’n restaurant hebben we gevonden! Daar gaan we morgen eten, in de hoop dat het ons geluk zal brengen voor morgenavond. We bibberen!
Vandaag zijn we om half elf vertrokken voor een wandeling door Charkov. Nou ja, Theo wandelt en ik zit. Dit wordt een beetje een dagboek van een invalide, want het lopen door Charkov was een drama. Je zag ook heel weinig moeders met kinderwagens, want het is hier niet te doen. Dan verbaast het ons dat werkelijk alle winkels, restaurants, enz. een ingang met minstens 3 treden hebben. Waarom mag Joost weten. Ziet er zeker chic uit.
We liepen naar de rivier en dat was flink bergaf. Af en toe moest de handrem van de rolstoel aangetrokken worden. We liepen ook vaak over de weg omdat het trottoir te slecht of teveel drempels had.
Wij vinden Charkov een echte Russische stad, we zitten ook maar 50 km van de Russische grens. Zij oogt lang niet zo vriendelijk als Poltava. Ook ziet het er hier veel armoediger uit. Oude aftandse trams, gaten in de weg en oude vervallen huizen. We hadden natuurlijk moeite om een toegankelijk restaurant te vinden. We vonden iets wat er heel leuk en aantrekkelijk uitzag. Lekker buiten eten onder de parasols. Maar o, weer geen Engelse menukaart, die waren er in Poltava altijd. En ze kennen geen 3 woorden Engels. Dan wordt het heel moeizaam om te weten welk menu je wilt hebben. We doen het maar met oerwoudgeluiden: Boe, boe, Knor, knor, en bij een kip met de armen wapperen. Dit restaurant had een kaartje op de tafel staan met diverse menu’s, maar zonder prijzen en Theo vroeg de ober om die menu’s op de kaart met prijzen aan te wijzen. Nou dat kon hij niet eens. Tussendoor kwebbelde er nog een Italiaanse mama, die ook niks wist, maar die we met ons Portugees een beetje konden verstaan. Maar ze hadden wel een fles wijn , waar de kurk nog op zat.
Ze spreken hier geen van allen Engels. Gek, dit is een speelstad en Poltava niet, waar men veel meer Engels sprak. Het Cyrillisch schrift helpt natuurlijk ook niet mee om dingen te begrijpen. Dus niet alleen gaat het met mijn been moeizaam, ook de communicatie hier is een probleem. Tijdens onze wandeling hebben we goed opgelet waar restaurantjes en cafeetjes waren die toegankelijk zijn en een Engelse kaart hebben.
Eén zo’n restaurant hebben we gevonden! Daar gaan we morgen eten, in de hoop dat het ons geluk zal brengen voor morgenavond. We bibberen!
-
12 Juni 2012 - 19:20
Cees:
Wat maakt het uit Betty en Theo welke taal de menukaart heeft.
Ik zou van de zenuwen toch niet kunnen eten.
-
12 Juni 2012 - 20:14
Marij:
En dat geluk hebben "we" morgenavond zeker nodig. Laten we er op vertrouwen dat je dan een héééél vrolijk verhaal hebt. -
13 Juni 2012 - 07:59
Bjorn:
En nu maar hopen dat er vanavond wordt gewonnen -
13 Juni 2012 - 12:34
Gees:
Als ik het goed begrijp komt Theo flink gespierd van deze vakantie terug en jij een beetje minder...
Addy heeft ons een hele grote vlag gestuurd met Hup Holland en zelfs Piet Hein staat erop ! Dus dat kan niet anders worden als WINNEN vanavond.
Kunnen jullie een beetje wuiven als de kamera voorbij komt ?
Fijne wedstrijd en tot het volgende relaas. -
13 Juni 2012 - 14:23
Riet:
Ben weer thuis en heb alles gelezen.Waarom moeten de Kerkkampjes altijd hun enkels in het buitenland breken.Lastig hoor.
Maar wie kan er nu later vertellen dat hij op een invaliden plaats bij een voetbalwedstrijd zat.Ben nu in spanning voor vanavond Het beste er mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
