Porto Alegre
Door: Betty
18 Juni 2014 | Brazilië, Porto Alegre
Eerste dag Porto Alegre.
Deze eerste dag hebben vooral de meiden maar eens flink uitgeslapen, ze waren tenslotte al om half vier ’s nachts opgestaan en dan nog het tijdsverschil van 5 uur. Betty besloot alle bezwete T-shirts van Salvador maar eens te wassen. Nou dat werd een waterballet. De slang van de wasmachine hing in een vaste wastafel en laat daar nou de afvoer van verstopt zijn. Nog net op tijd de wasmachine gestopt en de huisbaas geroepen. Die kwam meteen en is zeker een half uur bezig geweest om de verstopping op te heffen. Net voor we weg gingen kon de was de droger in. Luxe hoor. Om half 1 heeft onze huisbaas ons naar het Mercadoplein gebracht, nou ja naar het centrum, omdat we België wilden zien voetballen op een groot scherm. Hij bleef maar rondrijden en de stad showen, tot we op een gegeven moment hem zo ongeveer moesten dwingen om te stoppen, we zaten ook nog hopeloos vast in het verkeer en de wedstrijd was al begonnen. Op wat later het Oranjeplein zou blijken te zijn, vonden we een restaurant met een enorme partytent en een groot beeldscherm. We zaten naast Australiërs met een enorme opblaasbare kangaroe. Dat trok de aandacht en zelfs de Braziliaanse TV kwam erbij. Toen werd zelfs Annelieke nog geïnterviewd. Na de wedstrijd (hup België), hebben we daar wat gegeten en zijn toen naar het FIFA Fan Fest terrein gegaan. Op een megascherm Brazilië - Mexico gekeken, met nog 10.000, vooral uitzinnige Brazilianen. Gelukkig verloren ze niet, dan was het feest gauw afgelopen geweest. Nu trad er tussen die wedstrijd en de volgende een band op en het veld ging uit z’n dak. Om acht uur zijn we in een taxi gestapt naar huis. We wilden op tijd naar bed omdat we er de volgende morgen al vroeg uit moesten, naar het Oranjeplein.
Porto Alegre is veel schoner en veel minder een derde wereldstad dan Salvador. Het weer is heel aangenaam. Het is hier winter, maar de temperatuur is prima en de zon schijnt uitbundig. Alleen ook hier is het verkeer een grote ramp. Wat een chaos af en toe.
Nederland - Australië
Om half negen waren we al op weg naar het Oranjeplein. Toen we daar aankwamen was het feest al in volle gang. Deze keer werd er muziek gemaakt vanaf de Oranjebus. De Brazilianen vonden het prachtig. Annelieke werd al weer geïnterviewd ( in het Portugees, waar vakanties met pa en ma al niet toe kunnen leiden) door een Braziliaanse krant, de Corriera do povo, oftewel de Volkskrant.
Nu we onze oranje outfit aan hadden moesten we constant op de foto met Jan en alleman, dat heb je met die mobieltjes. Dat is wel wat anders dan een fotorolletje te moeten inleveren. Op het plein waren evenveel buitenlanders, dan Nederlanders.
Om 10 uur vertrok de Oranjemars, voorafgegaan door de Oranjebus naar het stadion. Marije en Annelieke liepen mee, Theo en Betty gingen met een taxi, want het was 5 kilometer lopen en dat vond Betty te ver.
Ook met de Oranjemars liepen er weer veel Brazilianen mee. De faam is ons vooruitgesneld. Het doet een beetje afbreuk aan wat de bedoeling is (het legioen komt er aan, of heeft alleen Feyenoord die?) maar het was wel één groot feest. Nadat de taxi Betty en Theo had afgezet was het nog ongeveer 800 meter lopen en ontelbare keren gefotografeerd, mijn hemel we moeten op duizend foto’s in de hele wereld staan. Deze keer werden we geïnterviewd door de Australische TV. Wat we verwachtten van de wedstrijd? Geloof het of niet, maar Theo zei dat het 3-2 zou worden.
Op het stadionplein was het een heel gezellige drukte, met goede muziek. Weer geïnterviewd, ditmaal door de Braziliaanse TV. En foto’s, foto’s en nog eens foto’s. Om half een waren we weer verenigd in het stadion voor de wedstrijd. Die begon hier natuurlijk om 1 uur. De sfeer was weer geweldig, maar o, wat hebben we hem geknepen, net als jullie denk ik. 2-1 achter en dan toch winnen, dankzij de uitstekende invalbeurt van Depay.
Wat een opluchting dat we met winst het stadion uit kwamen. En we zijn door!! Na de wedstrijd zijn we eerst onderweg iets gaan eten en toen weer naar de partytent op het Oranjeplein om Spanje-Chili te zien. Wat een afgang voor de Spanjaarden. Nu al uit het toernooi geknikkerd. Stiekem vonden we dat best een beetje leuk. Enfin we zijn er gebleven tot na Kroatië - Kameroen. Ondertussen was er een bandje Braziliaanse muziek aan het spelen en Theo en Annelieke leefden zich uit. We troostten voortdurend Australiërs, door te zeggen dat ze toch wel uitstekend hadden gespeeld en dat was ook zo. Ze hebben ook niet echt geloofd dat ze de groepsfase zouden overleven. Ze feestten in ieder geval vrolijk mee. Op het laatst kwamen we aan een tafel te zitten met een paar Nederlanders en 2 Braziliaanse schonen , die wij in Nederland ordinair zouden noemen. In ieder geval hebben we feest gevierd tot half 9, alleen Annelieke wilde nog blijven, maar meeste stemmen gelden en om 9 uur waren we weer thuis. Daar ging de euforie van de overwinning nog even door met Marije als diskjockey . Moe van het feesten en het bier, rolden we om 12 uur ons bed in. Donderdag om 4 uur vertrekken we naar Sao Paolo. Jullie horen weer van ons. We vinden het erg leuk dat jullie zo enthousiast reageren op ons reisverslag. Nogmaals dank.
Deze eerste dag hebben vooral de meiden maar eens flink uitgeslapen, ze waren tenslotte al om half vier ’s nachts opgestaan en dan nog het tijdsverschil van 5 uur. Betty besloot alle bezwete T-shirts van Salvador maar eens te wassen. Nou dat werd een waterballet. De slang van de wasmachine hing in een vaste wastafel en laat daar nou de afvoer van verstopt zijn. Nog net op tijd de wasmachine gestopt en de huisbaas geroepen. Die kwam meteen en is zeker een half uur bezig geweest om de verstopping op te heffen. Net voor we weg gingen kon de was de droger in. Luxe hoor. Om half 1 heeft onze huisbaas ons naar het Mercadoplein gebracht, nou ja naar het centrum, omdat we België wilden zien voetballen op een groot scherm. Hij bleef maar rondrijden en de stad showen, tot we op een gegeven moment hem zo ongeveer moesten dwingen om te stoppen, we zaten ook nog hopeloos vast in het verkeer en de wedstrijd was al begonnen. Op wat later het Oranjeplein zou blijken te zijn, vonden we een restaurant met een enorme partytent en een groot beeldscherm. We zaten naast Australiërs met een enorme opblaasbare kangaroe. Dat trok de aandacht en zelfs de Braziliaanse TV kwam erbij. Toen werd zelfs Annelieke nog geïnterviewd. Na de wedstrijd (hup België), hebben we daar wat gegeten en zijn toen naar het FIFA Fan Fest terrein gegaan. Op een megascherm Brazilië - Mexico gekeken, met nog 10.000, vooral uitzinnige Brazilianen. Gelukkig verloren ze niet, dan was het feest gauw afgelopen geweest. Nu trad er tussen die wedstrijd en de volgende een band op en het veld ging uit z’n dak. Om acht uur zijn we in een taxi gestapt naar huis. We wilden op tijd naar bed omdat we er de volgende morgen al vroeg uit moesten, naar het Oranjeplein.
Porto Alegre is veel schoner en veel minder een derde wereldstad dan Salvador. Het weer is heel aangenaam. Het is hier winter, maar de temperatuur is prima en de zon schijnt uitbundig. Alleen ook hier is het verkeer een grote ramp. Wat een chaos af en toe.
Nederland - Australië
Om half negen waren we al op weg naar het Oranjeplein. Toen we daar aankwamen was het feest al in volle gang. Deze keer werd er muziek gemaakt vanaf de Oranjebus. De Brazilianen vonden het prachtig. Annelieke werd al weer geïnterviewd ( in het Portugees, waar vakanties met pa en ma al niet toe kunnen leiden) door een Braziliaanse krant, de Corriera do povo, oftewel de Volkskrant.
Nu we onze oranje outfit aan hadden moesten we constant op de foto met Jan en alleman, dat heb je met die mobieltjes. Dat is wel wat anders dan een fotorolletje te moeten inleveren. Op het plein waren evenveel buitenlanders, dan Nederlanders.
Om 10 uur vertrok de Oranjemars, voorafgegaan door de Oranjebus naar het stadion. Marije en Annelieke liepen mee, Theo en Betty gingen met een taxi, want het was 5 kilometer lopen en dat vond Betty te ver.
Ook met de Oranjemars liepen er weer veel Brazilianen mee. De faam is ons vooruitgesneld. Het doet een beetje afbreuk aan wat de bedoeling is (het legioen komt er aan, of heeft alleen Feyenoord die?) maar het was wel één groot feest. Nadat de taxi Betty en Theo had afgezet was het nog ongeveer 800 meter lopen en ontelbare keren gefotografeerd, mijn hemel we moeten op duizend foto’s in de hele wereld staan. Deze keer werden we geïnterviewd door de Australische TV. Wat we verwachtten van de wedstrijd? Geloof het of niet, maar Theo zei dat het 3-2 zou worden.
Op het stadionplein was het een heel gezellige drukte, met goede muziek. Weer geïnterviewd, ditmaal door de Braziliaanse TV. En foto’s, foto’s en nog eens foto’s. Om half een waren we weer verenigd in het stadion voor de wedstrijd. Die begon hier natuurlijk om 1 uur. De sfeer was weer geweldig, maar o, wat hebben we hem geknepen, net als jullie denk ik. 2-1 achter en dan toch winnen, dankzij de uitstekende invalbeurt van Depay.
Wat een opluchting dat we met winst het stadion uit kwamen. En we zijn door!! Na de wedstrijd zijn we eerst onderweg iets gaan eten en toen weer naar de partytent op het Oranjeplein om Spanje-Chili te zien. Wat een afgang voor de Spanjaarden. Nu al uit het toernooi geknikkerd. Stiekem vonden we dat best een beetje leuk. Enfin we zijn er gebleven tot na Kroatië - Kameroen. Ondertussen was er een bandje Braziliaanse muziek aan het spelen en Theo en Annelieke leefden zich uit. We troostten voortdurend Australiërs, door te zeggen dat ze toch wel uitstekend hadden gespeeld en dat was ook zo. Ze hebben ook niet echt geloofd dat ze de groepsfase zouden overleven. Ze feestten in ieder geval vrolijk mee. Op het laatst kwamen we aan een tafel te zitten met een paar Nederlanders en 2 Braziliaanse schonen , die wij in Nederland ordinair zouden noemen. In ieder geval hebben we feest gevierd tot half 9, alleen Annelieke wilde nog blijven, maar meeste stemmen gelden en om 9 uur waren we weer thuis. Daar ging de euforie van de overwinning nog even door met Marije als diskjockey . Moe van het feesten en het bier, rolden we om 12 uur ons bed in. Donderdag om 4 uur vertrekken we naar Sao Paolo. Jullie horen weer van ons. We vinden het erg leuk dat jullie zo enthousiast reageren op ons reisverslag. Nogmaals dank.
-
19 Juni 2014 - 16:52
Janna En Martin:
Wij knepen hem ook hier maar inderdaad gelukkig zijn ze door naar de volgende ronde en wie weet komen ze nog met veel beter voetbal we zullen het zien.
Wat een belevenis wat een plezier heerlijk omdat allemaal te lezen op dwaze manier hebben we toch een heel ander beeld van het WK. Wie weet waar jullie overal in blaadjes en kranten komen te staan ha ha we kijken al steeds of we jullie zien maar helaas.
Very important persons die heel veel lol hebben geniet er maar van want het is ook zo weer om veel we kijken al uit naar het volgende verslag.
Groetjes Janna en Martin -
19 Juni 2014 - 18:30
Gerda Groen-Koopal:
Hallo Betty, Theo en kids
Weer zo'n prachtige reportage, geweldig om het te lezen.
Jullie zijn nu wereldberoemd om op zoveel tv-stations te komen en het scheelt dan toch weer dat het mooi meegenomen is dat jullie de taal goed kunnen spreken.
Ook wij hebben zitten billenknijpen tijdens de wedstrijd.
Zijn erg geschrokken van Martins indi, maar gelukkig valt het allemaal mee.
Mijn zoon, schoondochter en de kleine van 2 kwamen bij ons kijken, dat is toch gezelliger dan met z'n tweetjes.
Wachten weer met spanning af voor de volgende reportage.
Groetjes
Gerda -
19 Juni 2014 - 18:32
Jantien En Joop:
Wat een zenuwenwedstrijd. Ik had het niet meer. Joop zat volop te zuchten als er weer wat verkeerd ging. We hebben weer genoten van jullie verhalen. Ook wij letten elke keer op als de oranjetribune in beeld komt of wij jullie zien maar dat zal toeval zijn.
Veel plezier en een groet van ons,
Jantien en Joop -
19 Juni 2014 - 19:12
Riet:
We hebben hier ook zitten rillen.
Ik vond het wel erg spannend.We waren met ons zessen en dat was wel erg gezellig met Oma soep en broodjes en oranje gebak.
Het is nu haast jammer dat jullie alleen de groepswedstrijden bezoeken.
We gaan nog een spannende tijd krijgen,met hier op VI televisie een drammerige Johan Derksen en een onverwachte geinige Sierd de Vos.
De NOS heeft een huiskamer en daar wordt veel naar gekeken.
Ik wens jullie nog en fijne tijd toe en wacht weer op het volgende bericht.
Zit nu naar Kameroen te kijken en kijk uit naar Engeland,dat is erop of eronder
Oranje is toch wel een opvallende kleur.
Groetjes
Riet -
19 Juni 2014 - 19:16
Riet:
Ik heb een fout gemaakt schreef dat ik zat te kijken naar Kameroen moet natuurlijk zijn Ivoorkust.Een beetje dom.
Groetjes
Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
