Van Paarl terug naar Durban

zaterdag 26 juni 2010.

Vanmorgen hebben we alles ingepakt en zijn om 11.00 uur naar het vliegveld vertrokken voor onze vlucht naar Durban. Die vlucht hadden we in Nederland al geboekt omdat we er op hadden gegokt dat Nederland als eerste in zijn groep zou eindigen! Goed gegokt dus. We hebben op het vliegveld de huurauto ingeleverd en ze constateerden dat er krassen op de velgen zaten! Nou wij wisten echt van niks. Hadden van tevoren de auto goed bekeken maar niet op de velgen gelet. Na heel veel heen en weer gepraat kregen we €50 niet terug van onze borgsom maar wel een getekende verklaring met wat er gebeurd was. We hopen (waarschijnlijk vergeefs) op de teruggave van de €50,-.
Daarna weer met kloppend hart naar de ticketbalie van de FIFA, gezien de problemen van de vorige keer. Maar het nummer van de bevestiging van de FIFA (dat we de vorige keer ter plekke op de computer hadden moeten opzoeken) deed wonderen. En we hebben de kaarten voor Nederland-Slowakije. Daarna hebben we ingecheckt en zijn toen een hapje gaan eten. Tijdens het eten keek Betty toevallig op de boarding-passes en ja, hoor, op dat moment steeg ons vliegtuig op. We hadden ons een uur vergist! Dat was dus de tweede vlucht die we deze vakantie gemist hebben!! Maar nu was het onze eigen stomme schuld. Na ongelooflijk veel gesoebat en bijbetalen (ze beweerden eerst dat we tot morgen moesten wachten), konden we 3 uur later weg met een andere maatschappij. Gelukkig hadden ze onze koffer uit het gemiste vliegtuig gehaald.
Nu landden we om 19.30 uur in Durban, waar onze huisbaas(Andrew) van de vorige keer ons stond op te wachten. Wij hadden maar weer een appartement bij hem besproken. Het was de vorige best bevallen. Maar wie schetst onze verbazing dat we eerst voor 1 nacht in een houten blokhut moesten slapen! Hij had pas de volgende dag een appartement voor ons. Nou dat was een ruimte met twee stapelbedden en verder helemaal niks, geen kast, geen stoel en voor het toilet naar buiten! Geen TV natuurlijk om Ghana te zien spelen, maar hij nodigde ons uit om bij hem thuis TV te kijken. Hij en zijn huishoudster zijn zo aardig. Hij deed eerst of Hester zijn vrouw was, maar ik had al meteen in de gaten dat hij homo is. En zij gaat iedere avond naar haar eigen huis. Hij houdt helemaal niet van voetbal, zoals alle blanken hier, zij kijken naar rugby. Maar hij zette voor ons het voetballen aan. Wij moesten hem nog uitleggen wat buitenspel was.
Om half twaalf doodmoe naar bed, waar we nogal eens wakker werden van de apen op ons dak! Het complex heet ook de Monkey Valley Lodge.

Zondag 27 juni 2010.

Na 's morgens begroet te zijn door nieuwsgierige apen, die bijna onze hut binnen wandelden, merkten we dat het helaas begon te regenen. We waren van plan met onze huisbaas naar de Drakensbergen te gaan, maar dat had met dit weer geen zin. Geen uitzicht. Hij heeft ons naar de stad gebracht, waar we van plan waren dan maar een paar musea te bezoeken. Durban heeft er niet veel, maar wat moet je anders doen op een regenachtige zondag. Eerst het Natuur Historisch Museum bezocht, waar opgezette vogels en zoogdieren van Zuid-Afrika te zien zijn. En ze hadden werkelijk een enorme collectie leeuwen, tijgers, vogels en zelfs een olifant. Meer dan levensecht. Een tijger met een gedode springbok in zijn bek, brr. Op de 2e verdieping was er een tentoonstelling van moderne Afrikaanse kunst en ook een grote thema zaal over het WK op een kunstige manier gepresenteerd.
Toen we buiten kwamen regende het zo vreselijk (geen paraplu) dat we een groot winkelcentrum zijn ingevlucht. Daar hebben we wat rondgekeken, een half uurtje in een internetcafé gezeten en geprobeerd een biertje te kopen voor 's avonds in het appartement. Nou vergeet dat maar. Er mag op zondag geen alcohol verkocht worden in de winkels!
Toen zijn we naar het museum met de geschiedenis van de apartheid gegaan, maar dat viel tegen. Alleen maar foto's met bijschriften. Bovendien een enorme zaal over de USA. En dan natuurlijk een paar historische bordjes met : Slegs vir blanke en non-whites only.
Onze huisbaas Andrew haalde ons weer op waarna we Duitsland Engeland hebben zien vernederen. Maar wat een schandaal van die goal van Engeland die niet werd toegekend.
Na die wedstrijd waren we bij Andrew en Hester uitgenodigd om te komen eten. Hij had ons een traditionele braai willen aanbieden, maar dat ging vanwege de regen niet door.
Desondanks heerlijk gegeten, met voor onze begrippen een heel zuinig glaasje wijn, maar verder een geweldige tafel vol. En ze zetten alles tegelijk op tafel. Dus de gevulde eieren en de salade naast de aardappelen en de groente en het vlees en het toetje. Wij dienen toch meestal de verschillende gangen na elkaar op.Maar Hester moet de hele middag in de keuken hebben gestaan. De moeder van Andrew was er ook bij. Een heel pittig dametje van 85, die nog heel Engels was. Andrew is op zijn twaalfde met zijn ouders naar Zuid-Afrika verhuisd.
Daarna hebben we voetballen gekeken in ons appartement, dat heel wat luxer is dan het onderkomen van vannacht!
Betty en Theo